A Casa de Galicia en Madrid acolleu a presentación pública dun estudo e antoloxía que recupera a obra e a vida de dúas voces centrais do exilio galego en Bos Aires (Arxentina): as dos escritores Ramón de Valenzuela e María Vitoria Villaverde.
A primeira novela en galego sobre a guerra civil
Ramón Gerardo Valenzuela Otero (Silleda, 1914 - Sanxenxo, 1980) foi coñecido literariamente como Ramón de Valenzuela. Da súa autoría será a primeira novela en galego baseada na guerra civil española, Non agardei por ninguén, que saíu do prelo en 1957 na colección Mestre Mateo da editorial Citania, fundada en Bos Aires por Luís Seoane. A segunda novela do escritor que incide nesta temática publícase en 1980 baixo o título Era tempo de apandar. Ademais, Ramón de Valenzuela tamén lle dará continuidade á narrativa breve en galego desde exílioo cun conxunto de relatos que se recollen na obra Ou naranxo
Dúas vidas e un exilio
A obra Dúas vidas e un exilio. Ramón de Valenzuela e María Vitoria Villaverde está articulada a partir de oito traballos nos que se inclúe documentación inédita na súa maioría procedente do arquivo de María Vitoria Villaverde e fotografías familiares dos dous escritores que lles mostran ao lector os seus tempos do exilio.
Alonso Montero, director honorífico da obra
O profesor Alonso Montero, director honorífico da obra, facilitou o Informe de 1965, un texto inédito de Valenzuela que se inclúe na obra onde o autor redacta o contexto cultural e político en Galicia nese ano. Pola o seu parte, María Asunción Canle e Begoña Regueiro analizan a obra de creación de Ramón de Valenzuela. A primeira realiza o seu estudo a partir da narrativa breve. A segunda analiza as súas novelas, achegando os aspectos máis relevantes do seu imaxinario e mostrando a súa importancia como escritor.
Outro dos capítulos do libro aborda o estudo da novela de Mariví Villaverde, do que se encargan Ana Acuña e Carmen Mejía. Esta última tamén se encarga do epistolario da familia Valenzuela-Villaverde "onde xorden nomes como o de Eduardo Branco Amor ou Francisco Lama", que supón un importante paso adiante na investigación sobre esta etapa do exilio galego bonaerense. Finalmente, tamén é Carmen Mejía a autora do capítulo que se centra na dramaturgia de Ramón de Valenzuela, que lle dá pé a ofrecer unha visión global do teatro galego en Bos Aires, así como a detallar o labor de María Vitoria Villaverde como tradutora e como actriz.
